Γκάμπο- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής

Γκάμπο- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής

Σπάνια διαβάζουμε τη ζωή ενός υπερήρωα σε κάποιο μυθιστόρημα. Συνήθως τη διαβάζουμε μέσα από κόμικς (ή, για να είμαστε πιο ακριβείς μέσα από graphic novels). Ίσως χρειαζόμαστε την εικόνα, χρειαζόμαστε τις σκέψεις του και τους καθημερινούς του διαλόγους για να καταλάβουμε πώς ένας άνθρωπος καταλήγει να γίνει υπερήρωας, ποια είναι η υπερδύναμή του και ποια είναι η πορεία που ακολούθησε για να φτάσει ως εκεί.

Ο Νομπελίστας Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι ένας υπερήρωας και δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που να αναφέραμε. Η υπερδύναμή του είναι το συγγραφικό του ταλέντο και την πορεία που ακολούθησε για να φτάσει ως εκεί τη μαθαίνουμε μέσα από αυτό το βιβλίο. Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο ΓΚΑΜΠΟ: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής, το πρώτο graphic novel για τη ζωή του δημοφιλούς Κολομβιανού συγγραφέα.

Στα graphic novels έχω τεράστια αδυναμία. Πάντα θαυμάζω πώς με ένα σκίτσο και μία μόλις φράση, το βιβλίο μου μεταδίδει όσα θα μου μετέδιδε ένα μυθιστόρημα χρησιμοποιώντας πολλές σελίδες. Με τα graphic novels έχω μάθει να διαβάζω «ανάμεσα στις γραμμές» και να ακούω τα ανείπωτα. Και το πρώτο graphic novel για τη ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτελεί ένα εξαίσιο παράδειγμα για αυτό το φαινόμενο.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη, έναν επίλογο και ένα παράρτημα. Είναι γραμμένο ακριβώς όπως και η ζωή του Κολομβιανού συγγραφέα: με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, στη μαγεία της γενέθλιας πόλης Αρακατάκα και στις αναμνήσεις του με έναν κινηματογραφικό τρόπο.

Το πρώτο μέρος εστιάζει, κυρίως, στην παιδική ηλικία του συγγραφέα, πώς μεγάλωσε με τη γιαγιά του και τον παππού του και πώς αυτοί οι δύο άνθρωποι διαμόρφωσαν σε τεράστιο βαθμό τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ως άνθρωπο και λογοτέχνη. Η γιαγιά του ήταν αυτή που του μιλούσε για φαντάσματα, για μύθους, για τα προφητικά όνειρα και το υπερφυσικό και επηρέασε σε τεράστιο βαθμό τον τρόπο γραφής του και το στιλ του που ονομάστηκε αργότερα «μαγικός ρεαλισμός».

«Οι ιστορίες που διηγούνταν η γιαγιά κάθε απόγευμα, διασκέδαζαν το παιδί και τις γυναίκες του σπιτιού.
-Χθες είδα στον ύπνο μου πως είχα φαγούρα στο κεφάλι. Τέτοια φαγούρα που νόμιζα πως είχα ψείρες. Αναγκάστηκα να καθίσω εκεί στην κουζίνα και καθώς δεν υπήρχε κανένας για να με βοηθήσει, αναγκάστηκα να βγάλω το κεφάλι κι άρχισα να σκοτώνω τις ψείρες που είχα κολλήσει. Αυτό σημαίνει πως θα βρέξει πολύ αυτή την εβδομάδα και πως θα έρθει κάποιος σπουδαίος επισκέπτης. Κι εσύ, Γκαμπίτο, τι ονειρεύτηκες; Γιατί κι εσύ γεννήθηκες με τα ίδια προφητικά χαρίσματα σαν τα δικά μου. Πρόσεξε και θα δεις, παιδί μου, πρόσεξε».

Στο δεύτερο μέρος, ο Μάρκες είναι πια φοιτητής και παρακολουθούμε την εξέλιξή του αλλά και την μετέπειτα γυναίκα του, που έμεινε για πάντα στο πλευρό του, τη Μερσέδες. Τον βλέπουμε να γράφει το πρώτο του διήγημα και να βρίσκει την πρώτη του δουλειά ως δημοσιογράφος.

Το τρίτο μέρος εστιάζει στο γάμο του με τη Μερσέδες Μπάρτσα, στη γέννηση των παιδιών του και στη ζωή τους στο Μεξικό.

Το τέταρτο μέρος της αφήγησης μας μιλάει για τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1982 και το ταξίδι του στη Στοκχόλμη για την παραλαβή του βραβείου.

Εάν ανησυχείτε πως το να διαβάσετε τη βιογραφία ενός τόσο καταξιωμένου συγγραφέα θα γκρεμίσει το μύθο του και θα τον απομυθοποιήσετε, σε αυτή την περίπτωση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: μαθαίνοντας την πορεία που ακολούθησε και ζώντας μέσα από τη ζωή του, ο μύθος αυτού του άντρα διογκώνεται και γίνεται, επιτέλους, αυτό που όλοι γνωρίζαμε πως ήταν πάντα: ένας υπερήρωας.

«Μετά τα 4 χρόνια του, δεν μπορούσε ν’ αντέξει το σκοτάδι της νύχτας. Πίστευε πως υπήρχαν πεθαμένοι και φαντάσματα σε κάθε γωνιά. Μετά τις 6 το απόγευμα, το σπίτι ήταν αδιαπέραστο. Ήταν ένας θαυμαστός κόσμος τρόμου. Σ’ εκείνο το σπίτι υπήρχε ένα άδειο δωμάτιο όπου είχε πεθάνει η θεία Πέτρα. Υπήρχε ένα δωμάτιο όπου είχε πεθάνει ο θείος Λάζαρο. Δεν μπορούσες να τριγυρνάς νύχτα στο σπίτι γιατί υπήρχαν περισσότεροι πεθαμένοι παρά ζωντανοί».

Ο Óscar Pantoja, (συγγραφέας και σεναριογράφος και ένας από τους συντελεστές αυτού του βιβλίου), έκανε εκπληκτική δουλειά. Διαβάζοντας μία μία τις σελίδες του βιβλίου, ένιωσα πως ζω μαζί με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, πως ήμουν δίπλα του, πως ζούσα τη ζωή του. Στεναχωριόμουν με τις στεναχώριες του και χαιρόμουν με τις χαρές του- τόσο ζωντανός ήταν ο τρόπος αφήγησης. Ακολουθώντας όλη τη δύσκολη πορεία του, η στιγμή όπου τιμήθηκε το 1982 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και έζησε την ανώτατη διάκριση για έναν συγγραφέα, ήταν άκρως συγκινητική και λυτρωτική.

Το όνομα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει συνδεθεί με τα κλασικά μυθιστορήματα «Εκατό χρόνια μοναξιά», αλλά και το «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας», όπως επίσης και με το λογοτεχνικό είδος του Μαγικού Ρεαλισμού, το οποίο καθιέρωσε ο ίδιος. Μέσα από αυτό το graphic novel μαθαίνουμε για το πώς ξεκίνησε η ιδέα για τα «Εκατό χρόνια μοναξιά»: το μυθιστόρημα με την τεράστια επιτυχία, του οποίου οι πωλήσεις στα ισπανικά έχουν ξεπεραστεί μόνο από τη Βίβλο.

Ο συνταγματάρχης Μάρκες αναγκάστηκε να αμυνθεί, έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε το νεαρό. Στο χωριό είπαν πως εκείνο ήταν το αναπόφευκτο πεπρωμένο. Πολλά χρόνια αργότερα, ο συνταγματάρχης θα διηγούνταν με νοσταλγία την ιστορία στον Γκαμπίτο και θα του έλεγε: «Δεν φαντάζεσαι τι βάρος είναι ένας νεκρός».

Η ζωή του και ο τρόπος που κατάφερε να συνεχίζει να γράφει και να ονειρεύεται παρά τις μεγάλες δυσκολίες, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και είναι άξιο θαυμασμού και σεβασμού. Εάν θεωρούσατε πως η πορεία ενός Νομπελίστα συγγραφέα είναι εύκολη και βατή, αυτή η βιογραφία θα σας κάνει να αναθεωρήσετε.

Μετά την ανάγνωση αυτού του graphic novel, ο αναγνώστης που δεν έχει διαβάσει ακόμα βιβλία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, θα τρέξει να διαβάσει τα “Εκατό χρόνια μοναξιά” (και μετά όλα τα υπόλοιπα βιβλία του). Παράλληλα, ο αναγνώστης που γνωρίζει το έργο του μεγάλου Κολομβιανού συγγραφέα, θα θελήσει να ξαναδιαβάσει τα “Εκατό χρόνια μοναξιά” και θα μπορέσει να καταλάβει πώς πολλά πράγματα από τη ζωή του αντικατοπτρίζονται στο έργο του.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν κουραστικό να διαβάζουν βιογραφίες ακόμα και για λογοτέχνες και καλλιτέχνες που θαυμάζουν. Γι’ αυτό το λόγο, η σύλληψη μιας βιογραφίας του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες σε ένα graphic novel είναι πραγματικά υπέροχη: Ο αναγνώστης θα μάθει πολλά πράγματα για τη ζωή του και την πορεία του πολύ γρήγορα, αφού δε θα καταφέρει να κλείσει το βιβλίο πριν το τελειώσει.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι ένας υπερήρωας και η ζωή του αξίζει να γίνει αντικείμενο διήγησης μέσα από ένα graphic novel.

Εάν σας αρέσουν οι βιογραφίες, αυτό το βιβλίο θα το λατρέψετε. Εάν δε σας αρέσουν οι βιογραφίες, αυτό το βιβλίο θα το λατρέψετε.

Ο Gabriel García Márquez στη Βαρκελώνη το 1991. By Sally Soames/Camera Press/Redux.

Το βιβλίο «Γκάμπο, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής», των Óscar Pantoja, Miguel Bustos, Felipe Camargo Rojas και Tatiana Córdoba κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Κλαίτης Σωτηριάδου (Είδος: Graphic novel, σελίδες: 180). H Κλαίτη Σωτηριάδου είναι η κύρια μεταφράστρια των βιβλίων του.

Μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα του βιβλίου από τις εκδόσεις Ίκαρος εδώ

 ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Το πρώτο μέρος το ζωγράφισε ο Miguel Bustos, το δεύτερο μέρος η Tatiana Córdoba, το τρίτο μέρος ο Felipe Camargo και το τέταρτο μέρος ο Julián Naranjo. Ο καθένας με το δικό του, ξεχωριστό στιλ εικονογράφησης περιγράφει μια διαφορετική περίοδος της ζωής του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Ο Óscar Pantoja είναι σεναριογράφος και συγγραφέας. Έχει αποσπάσει το 2001 το Kρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος Alejo Carpentier για το μυθιστόρημα El Hijo (Ο γιος) και κρατική υποτροφία για την ταινία μικρού και μετρίου μήκους 1998-2001 του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Miguel Bustos είναι γραφίστας του πανεπιστημίου Nacional της Κολομβίας. Το έργο του περιλαμβάνει κόμικς και εικονογράφηση.

Ο Felipe Camargo Rojas είναι πτυχιούχος εικαστικών τεχνών του πανεπιστημίου Javeriana της Μπογκοτά. Έχει κερδίσει μια τιμητική διάκριση για την πτυχιακή του εργασία. Το πρώτο γραφικό μυθιστόρημά του έχει τίτλο El señor solitario y la anciana incomunicada (Ο μοναχικός κύριος και η απομονωμένη γερόντισσα).

Η Tatiana Córdoba είναι εικαστική καλλιτέχνης της Μπογκοτά, πτυχιούχος του πανεπιστημίου Javeriana. Εργάζεται ως εικονογράφος για εταιρείες όπως οι Bacánika, El malpensante, Orsai (Ισπανία), και άλλες. Τα έργα της έχουν εκτεθεί στην Κολομβία, στις ΗΠΑ και στο Μεξικό.

Για τους ισπανόφωνους, αυτό είναι ένα βίντεο όπου οι συντελεστές μιλούν για το βιβλίο:

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού από άλλο site/blog χωρίς την έγγραφη άδεια του loukini.gr (Λουκία Μητσάκου)

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Νομπελίστα Κολομβιανό συγγραφέα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ το αφιέρωμα στο Loukini. 

O Κολομβιανός Gabriel Garcia Marquez με τη γυναίκα του, Mercedes Barcha, κάθονται στο τρένο φτάνοντας στην πολη που γεννήθηκε εκείνος, την Aracataca, στις 30/5/2007. (Getty Images)