Ο Χαρούκι Μουρακάμι είναι ο καλύτερος συγγραφέας και παραμυθάς της εποχής μας.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι είναι Ιάπωνας συγγραφέας και γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1949 στο Κιότο της Ιαπωνίας.
Αυτό το άρθρο δεν θα είναι ένα άρθρο «αντικειμενικό». Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι η λογοτεχνία, η λογοτεχνική κριτική, η αγάπη ή η αδιαφορία μας για έναν συγγραφέα;
Ο Χαρούκι Μουρακάμι είναι σίγουρα ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι το άλλο μου μισό. Είναι η φωνή που έχω στο μυαλό μου. Ο κόσμος που περιγράφει είναι το παραμύθι ή το όνειρο που θα ήθελα να δω. Αν αυτό το άρθρο σε παρακινήσει να διαβάσεις κάποιο από τα βιβλία του και να αγαπήσεις τον κόσμο που περιγράφει, θα πει πως αυτό το άρθρο (το καθόλου αντικειμενικό) πραγματοποίησε τον σκοπό του.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι δεν είναι απλώς ένας συγγραφέας. Είναι ένας θρύλος, ένας ζωντανός θρύλος. Ο Χαρούκι Μουρακάμι είναι –περισσότερο από καθετί άλλο- παραμυθάς. Δε διηγείται, όμως, παραμύθια, όπως τα έχουμε στο μυαλό μας από μικροί. Αυτό που κάνει ο Μουρακάμι είναι να σε μεταφέρει σε ένα μεταφυσικό κόσμο παραμυθιού, όπου το όνειρο και η πραγματικότητα μπερδεύονται με έναν τρόπο μαγικό. Κι εσύ, την μαγική διάσταση και τα υπερφυσικά πράγματα που συμβαίνουν, τα αποδέχεσαι ως κάτι το «ρεαλιστικό» και το «λογικό». Δεν χρειάζεται να διαχωρίσεις το όνειρο από την πραγματικότητα, γιατί είναι όλα πραγματικά. Εκεί συνίσταται και η μαγεία του για μένα. Στον κόσμο του Μουρακάμι, όλα είναι πιθανά. Όλα είναι δυνατά. Αυτό που αγαπώ πολύ σε αυτό τον άνθρωπο και γι’ αυτό μου αρέσει τόσο να τον διαβάζω είναι ότι με εισάγει σε έναν κόσμο, που θέλω πάρα πολύ να βρίσκομαι.
Όταν τον διαβάζω, θυμάμαι πάντα αυτό που είχε πει ο Enrique Jardiel Poncela: «Όταν κάτι μπορεί να διαβαστεί χωρίς προσπάθεια, τότε έχει γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γραφτεί». Αυτό συνιστά για μένα ένα καλό γράψιμο.
Αν μου ζητούσες να σου περιγράψω πώς γράφει θα σου έλεγα: «Γράφει για περίπλοκα συναισθήματα και περίπλοκες καταστάσεις με πολύ απλή γλώσσα». Αυτή είναι η μαγεία του και ένα χαρακτηριστικό ενός σπουδαίου συγγραφέα. Έχεις διαβάσει βιβλία που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τρομερά περίπλοκη γλώσσα ή λέξεις που δεν έχεις ακούσει ποτέ στη ζωή σου για να περιγράψει ένα απλό πράγμα; Τα έχεις ευχαριστηθεί αυτά τα βιβλία που ένας συγγραφέας θέλει να σου κάνει φιγούρα για πόσες μη χρηστικές λέξεις μπορεί να χρησιμοποιήσει σε μια παράγραφο για να σε κάνει να νιώσεις πως κατέχει καλά τη γλώσσα; Εγώ δεν τα ευχαριστιέμαι αυτά τα βιβλία και θυμώνω και λίγο και τα παρατάω στη μέση. Μου θυμίζει λίγο το επεισόδιο από τα Φιλαράκια, όπου ο Τζόι είχε χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για να αντικαταστήσει όλες τις λέξεις που είχε γράψει σε ένα γράμμα με άλλες που ακούγονταν «πιο έξυπνες», ώσπου στο τέλος το γράμμα δεν έβγαζε κανένα απολύτως νόημα. Ο Χαρούκι Μουρακάμι κάνει ακριβώς το αντίθετο και το κάνει με αριστουργηματικό τρόπο. Τα περίπλοκα συναισθήματα μπορούν να περιγραφούν μόνο με απλή γλώσσα, άλλωστε. Και ο Χαρούκι το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Ο Μουρακάμι σε μαγεύει με έναν τρόπο που δεν μπορείς να κατανοήσεις. Μέρος της δουλειάς μου είναι να γράφω. Και είναι κάτι που αγαπώ όσο τίποτα άλλο. Αυτό με έχει κάνει να βλέπω τα πράγματα και «από έξω», όταν διαβάζω ένα βιβλίο. Να βλέπω τους τρόπους που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε συγγραφέας για να κερδίσει τον αναγνώστη του. Να βλέπω δομές, να βλέπω το «παρασκήνιο». Με τον Χαρούκι Μουρακάμι δεν το έχω καταφέρει αυτό ποτέ. Πάντα με μαγεύει με έναν τρόπο που με συνεπαίρνει και δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνέβη. Είναι σαν να βουτάω σε ένα ποτάμι και να το αφήνω να με παρασύρει χωρίς να αντισταθώ καθόλου. Και πάντα αξίζει τον κόπο. Τα βιβλία του Χαρούκι Μουρακάμι τα αρχίζεις και σπάνια κάνεις διάλειμμα για να κάνεις κάτι άλλο. Δεν μπορείς να σταματήσεις. Είναι σαν να μην είναι στο χέρι σου. Είναι, συχνά, μαγευτικά και, όταν τα ολοκληρώνεις, έχεις την αίσθηση πως ήρθες σε επαφή με κάτι πολύ σημαντικό.
Θα βρεις πολλά άρθρα και βίντεο που θα σου προτείνουν με ποια σειρά είναι καλύτερο να διαβάσεις τα βιβλία του. Εγώ δεν θέλω να σου προτείνω καμία τέτοια σειρά. Μπορώ να σου πω, όμως, πως τα αγαπημένα μου βιβλία είναι: «Ο Κάφκα στην Ακτή» και το «Κουρδιστό Πουλί». Είναι βιβλία που τα έχω διαβάσει αμέτρητες φορές. Το Νορβηγικό Δάσος είναι το μόνο του απόλυτα ρεαλιστικό μυθιστόρημα. Υπέροχα γραμμένο και πολύ ατμοσφαιρικό. Αν, όμως, αγαπάς τη μαγεία, μπορείς να ξεκινήσεις με οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα μη ρεαλιστικά έργα του.
Μοναχικοί χαρακτήρες, απομονωμένοι που μπορούν να συνδεθούν πραγματικά μόνο με αντίστοιχα μοναχικούς ανθρώπους. Ένα όνειρο, μη ρεαλιστικές καταστάσεις. Ο έρωτας, ο θάνατος, το νερό, οι γάτες. Η μοναξιά. Η νοσταλγία. Η αίσθηση πως δεν ταιριάζεις, πως δεν χωράς, πως είσαι διαφορετικός. Αγωνία. Αλλά και γέλιο. Όχι το καθιερωμένο τέλος μιας ιστορίας όπως θα το περίμενες. Περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Εσύ καλείσαι να δώσεις τις απαντήσεις.
10 πράγματα που ίσως δεν ήξερες για τον Χαρούκι Μουρακάμι (Haruki Murakami)
1.Όλα ξεκίνησαν με έναν αγώνα μπέιζμπολ
Ο Μουρακάμι έγραψε το πρώτο του βιβλίο όταν ήταν 29 ετών. Δεν μπορεί να πει ακριβώς για ποιο λόγο θέλησε να γίνει συγγραφέας αλλά έχει πει ότι εμπνεύστηκε το πρώτο του μυθιστόρημα σε ένα στάδιο ενώ παρακολουθούσε έναν αγώνα μπέιζμπολ το 1978 ανάμεσα στους Yakult Swallows και τους Hiroshima Carp. Εκείνο το απόγευμα του Απριλίου συνειδητοποίησε πως θα μπορούσε να γράψει ένα μυθιστόρημα. «Δεν ξέρω γιατί. Ήταν κάτι σαν επιφοίτηση», έχει δηλώσει. Επέστρεψε σπίτι και ξεκίνησε να γράφει. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν το Hear The Wind Sing. Έγραφε για δέκα μήνες στο τραπέζι της κουζίνας. Τις πρώτες σελίδες τις έγραψε στα αγγλικά «απλώς για να δει πώς ακούγεται», είχε πει το 2013 σε συνέντευξη στο New Yorker. Αποφάσισε να γράφει στα ιαπωνικά.
2.Αγαπάει πολύ την τζαζ μουσική
Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα κατάστημα δίσκων. Λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές του, άνοιξε ένα τζαζ μπαρ στο Kokubunji, σε ένα προάστιο του Τόκυο με τη σύζυγο του Γιόκο από το 1974 ως το 1981. Το μπαρ λεγόταν Peter Cat. Και οι δύο τους σιχαίνονταν την ιδέα μετά την αποφοίτηση να βρουν μια δουλειά γραφείου και έτσι αποφάσισαν να ανοίξουν μαζί το τζαζ μπαρ. Έπρεπε να δανειστούν πάρα πολλά χρήματα για να λειτουργεί το μπαρ. Είχαν τόσα χρέη που δεν μπορούσαν να πληρώσουν για θέρμανση. Τις κρύες νύχτες του χειμώνα αγκαλιάζονταν μαζί με τον γάτο τους τον Peter για να ζεσταθούν. Κράτησαν το μπαρ για 7 χρόνια. Παρά τις δυσκολίες, ο Χαρούκι Μουρακάμι είπε πως ήταν πολύ καλύτερα από το να έμπαιναν στις συγκοινωνίες στοιβαγμένοι σαν τις σαρδέλες και να περνάνε τόσες ώρες σε ένα άψυχο δωμάτιο κάνοντας meeting.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι συλλέγει δίσκους (κυρίως τζαζ) και έχει πάνω από 6000.
3.Η συγγραφική του ρουτίνα είναι πολύ έντονη
Ξυπνάει στις τέσσερις το πρωί και γράφει για πέντε-έξι ώρες συνεχόμενα. Το απόγευμα τρέχει δέκα χιλιόμετρα ή κολυμπάει ενάμιση χιλιόμετρο (ή κάνει και τα δύο). Μετά, διαβάζει λίγο, ακούει μουσική και κοιμάται στις 9 το βράδυ. Αυτή η ρουτίνα είναι για εκείνον πολύ σημαντική.
Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Κρατάω αυτή την ρουτίνα κάθε μέρα χωρίς αλλαγές. Η επανάληψη από μόνη της γίνεται το πιο σημαντικό πράγμα. Είναι ένα είδος υπνωτισμού. Υπνωτίζω τον εαυτό μου για να φτάσει σε ένα βαθύτερο επίπεδο σκέψης. Αλλά το να κρατάω αυτή την επανάληψη για τόσο πολύ καιρό – έξι μήνες με έναν χρόνο- απαιτεί μεγάλη διανοητική και σωματική δύναμη. Υπό αυτή την έννοια, το να γράφεις ένα μακροσκελές μυθιστόρημα είναι σαν εκπαίδευση επιβίωσης. Η σωματική δύναμη είναι εξίσου απαραίτητη με την καλλιτεχνική ευαισθησία».
4.Είναι μαραθωνοδρόμος
Ξεκίνησε να τρέχει στα 33 του. Στη συνέχεια, έτρεξε τον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας ανάποδα το 1983. Όταν τρέχει του αρέσει να ακούει ροκ μουσική. Έχει πει τα εξής: «Έχω καταλήξει ότι όσο πιο απλός είναι ο ρυθμός, τόσο καλύτερο είναι το τρέξιμο». Το 2007 εκδόθηκε το βιβλίο του: Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο (What I Talk About When I Talk About Running).
5.Δεν γνωρίζει εκ των προτέρων το τέλος ενός μυθιστορήματος
Ο Χαρούκι Μουρακάμι έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο Paris Review για την συγγραφική του διαδικασία τα εξής: «Εγώ ο ίδιος όσο γράφω δεν ξέρω ποιος το έκανε. Οι ανάγνωστες και εγώ είμαστε ίσοι, γνωρίζουμε τα ίδια πράγματα. Όταν αρχίζω να γράφω μια ιστορία, δεν γνωρίζω καθόλου την κατάληξη και δεν ξέρω τι θα συμβεί μετά. Εάν υπάρχει κάποιος φόνος στην αρχή, δεν γνωρίζω ποιος είναι ο δολοφόνος. Γράφω το βιβλίο επειδή θέλω να το μάθω. Εάν γνωρίζω ποιος είναι ο δολοφόνος, δεν υπάρχει κανένα νόημα να γράψω την ιστορία». Επίσης, σε μια συνέντευξή του στην Guardian το 2014 είχε μιλήσει για τις προθεσμίες: «Δεν μου αρέσουν οι προθεσμίες. Όταν είναι να τελειώσει, θα τελειώσει. Αλλά μέχρι τότε, δεν έχει τελειώσει».
6.Είναι μεταφραστής αλλά δεν μεταφράζει ο ίδιος τα βιβλία του στα αγγλικά
Ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να μεταφράσει τα βιβλία του στα αγγλικά. Έχει δηλώσει πως μεταφράζει βιβλία από τα αγγλικά στα ιαπωνικά αλλά δεν κάνει το ανάποδο. Συνηθίζει να συνεργάζεται με τρεις συγκεκριμένους μεταφραστές (Alfred Birnbaum, Philip Gabriel και Jay Rubin). Οι αγγλικές μεταφράσεις των βιβλίων του είναι για εκείνον πολύ σημαντικές. Πολλές χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) συνηθίζουν να μεταφράζουν από τα αγγλικά και όχι από τα ιαπωνικά (στα ελληνικά έχουμε ελάχιστες εξαιρέσεις με μετάφραση από τα ιαπωνικά).
7.Η γυναίκα του είναι η πρώτη του αναγνώστρια
Η γυναίκα του, Yoko Takahashi, είναι η πρώτη που διαβάζει κάθε βιβλίο που γράφει ο Haruki Murakami.
«Είναι όπως συνέβαινε και με τον Scott Fitzgerald. Η Zelda ήταν πάντα η πρώτη αναγνώστρια», έχει πει ο ίδιος. Η Yoko Takahashi του δίνει συμβουλές και ανατροφοδότηση και μερικές φορές του λέει ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει να κάνει αλλαγές στο μυθιστόρημα. «Με βοηθάει πολύ. Μου δίνει συμβουλές σχετικά με τα βιβλία μου. Σέβομαι την άποψή της».
8.Το Νορβηγικό Δάσος (Norwegian Wood) ήταν ένα πείραμα
Ο Χαρούκι Μουρακάμι γράφει συνήθως για ονειρικές, μη ρεαλιστικές καταστάσεις αλλά έγραψε το Νορβηγικό Δάσος, το πρώτο του ρεαλιστικό μυθιστόρημα, ως πείραμα. Ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του: «Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορούσα να γράψω ένα 100% ρεαλιστικό μυθιστόρημα. Και νομίζω ότι αυτό το πείραμα αποδείχτηκε βοηθητικό αργότερα». Το Νορβηγικό Δάσος εκδόθηκε το 1987 και ο τίτλος του είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι των Beatles.
9. Έμπνευση για ταινία
Η ταινία Drive my Car (σκηνοθεσία: Ryusuke Hamaguchi) κέρδισε τρία βραβεία στο Φεστιβάλ των Καννών τον Ιούλιο του 2021 και επιλέχθηκε ως η πρόταση της Ιαπωνίας για το βραβείο Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για τα επερχόμενα βραβεία Όσκαρ. Στις Χρυσές Σφαίρες κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας. Η ταινία αυτή βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι από το βιβλίου του Men Without Women (Άντρες Χωρίς Γυναίκες) του 2014.
Μερικές ταινίες που έχουν βασιστεί στα βιβλία του Χαρούκι Μουρακάμι:
“Norwegian Wood” (2010) σκηνοθεσία: Tran Anh Hung
“Burning” (2018) σκηνοθεσία: Lee Chang-dong (βασισμένο στο διήγημα “Barn Burning ” του 1983.
“A Girl, She is 100%” – Μικρού μήκους (1983) σκηνοθεσία Naoto Yamakawa
(βασισμένο στο διήγημα Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για εμένα)
Attack on the Bakery – Μικρού μήκους (1982) σκηνοθεσία: Naoto Yamakawa (βασισμένο στο διήγημα “Bakery Attack”)
“Tony Takitani” (2004) σκηνοθεσία: Jun Ichikawa
“Hear the Song of the Wind” (1981) σκηνοθεσία: Kazuki Ōmori
10. Ραδιοφωνικός Παραγωγός
Ο Χαρούκι Μουρακάμι κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές. Ειδικά την περίοδο του lockdown έκανε εκπομπές με σκοπό να φτιάξει την διάθεση των ακροατών του. «Ελπίζω πως η δύναμη της μουσικής μπορεί να κάνει κάτι για να διώξουμε τη συσσωρευμένη μαυρίλα του κορωνοϊού» δήλωσε ο Χαρούκι Μουρακάμι.
Αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία του:
Ο Κάφκα στην ακτή (Kafka on the Shore):
Μερικές φορές το πεπρωμένο είναι σαν μια μικρή αμμοθύελλα που αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση. Κι εσύ μπορεί να αλλάξεις κατεύθυνση, αλλά η αμμοθύελλα σε κυνηγάει. Στρίβεις ξανά, η αμμοθύελλα όμως σε ακολουθεί και συνεχίζεις ακατάπαυστα, σαν να χορεύεις ένα δυσοίωνο χορό με τον θάνατο, λίγο πριν ξημερώσει. Γιατί; Επειδή αυτή η αμμοθύελλα δεν ήρθε από κάπου μακριά, δεν είναι κάτι που δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Αυτή η αμμοθύελλα είναι εσύ. Βρίσκεται μέσα σου.
Μπορεί να σου φαίνεται εξωφρενική αυτή η απόφαση, αλλά σκέψου το εξής: οι περισσότερες επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας είναι εξίσου εξωφρενικές.
Όποιος ερωτεύεται αναζητά το χαμένο κομμάτι του εαυτού του. Γι’ αυτό όλοι οι ερωτευμένοι μελαγχολούν όταν σκέφτονται τον αγαπημένο τους. Είναι σαν να επιστρέφεις σ’ ένα δωμάτιο από το οποίο έχεις όμορφες αναμνήσεις, ένα δωμάτιο που έχεις καιρό να επισκεφθείς. Είναι φυσικό αυτό το συναίσθημα». Δεν είσαι ο πρώτος που το ανακάλυψε, οπότε μην προσπαθείς να το μονοπωλήσεις, εντάξει;
Και μόλις η θύελλα κοπάσει, δε θα θυμάσαι πώς κατάφερες να τη διασχίσεις, πώς κατάφερες να επιζήσεις. Στην πραγματικότητα, δε θα γνωρίζεις πως η θύελλα κόπασε. Ένα όμως είναι βέβαιο. Όταν βγεις από κει μέσα, δε θα είσαι το ίδιο άτομο με εκείνο που μπήκε. Περί αυτού πρόκειται.
Όταν σε συνάντησα για πρώτη φορά, ένιωσα πως υπήρχε μέσα σου κάποια σύγκρουση. Ψάχνεις κάτι, αλλά ταυτόχρονα τρέχεις να το αποφύγεις με όλη σου τη δύναμη. Από την εμπειρία μου, όταν κάποιος προσπαθεί πάρα πολύ να κερδίσει κάτι, δεν το καταφέρνει ποτέ. Και όποιος τρέχει για να αποφύγει κάτι, αυτό συνήθως τον προλαβαίνει.
Ό,τι κι αν είναι αυτό που ψάχνεις, δε θα έρθει στη μορφή που το περιμένεις.
Τόσα πράγματα μου συμβαίνουν. Μερικά τα επιλέγω, άλλα όχι. Δεν ξέρω πια πώς να τα ξεχωρίσω. Εννοώ πως όλα μοιάζουν προαποφασισμένα, σαν να ακολουθώ ένα δρόμο που κάποιος έχει ήδη χαράξει για μένα. Ανεξάρτητα από το πόσο θα τα σκεφτώ, πόση προσπάθεια θα καταβάλω. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο προσπαθώ, τόσο περισσότερο χάνω την αίσθηση του ποιος είμαι. Λες και η ταυτότητά μου να είναι μια τροχιά από την οποία έχω απομακρυνθεί πάρα πολύ κι αυτό με πονάει. Αλλά περισσότερο απ’ όλα με φοβίζει.
Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του (Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage):
Κατάλαβε ότι η ζήλια μπορεί να μετατραπεί στην πιο απελπιστική φυλακή στον κόσμο, γιατί ο φυλακισμένος κλείνεται μέσα οικειοθελώς. Κανείς δεν τον κλείνει με το ζόρι. Μπαίνει μόνος του, κλειδώνει από μέσα και πετάει το κλειδί από τα κάγκελα. Και κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι. Μπορεί, βεβαίως, να βγει, αν το αποφασίσει, γιατί η φυλακή είναι το ίδιο το μυαλό του. Δεν το αποφασίζει όμως. Το μυαλό του ορθώνεται γύρω του συμπαγές σαν πέτρινος τοίχος. Και χωρίς αμφιβολία, αυτό ακριβώς είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της ζήλιας.
Στον κόσμο υπάρχουν χρώματα που αγαπάμε και χρώματα που απεχθανόμαστε. Χρώματα χαρούμενα και χρώματα λυπητερά. Ορισμένοι εκπέμπουν έντονο φως, μερικοί άλλοι αδύναμο. Πολύ κουραστική υπόθεση, σου λέω. Γιατί τα βλέπεις μπροστά σου είτε το θες είτε όχι. Εγώ αποφεύγω πια την πολυκοσμία. Γι’ αυτό και πήρα τα βουνά.
Ίσως όμως μόνο επιφανειακά να φαίνεται πως επουλώθηκε η πληγή, κατάλαβες; Ενώ μέσα σου να αιμορραγεί ακόμη. Σου’ χει περάσει ποτέ από το μυαλό; (…) Πρέπει να αντιμετωπίσεις το παρελθόν κατάφατσα, ως αυτόνομος επαγγελματίας και όχι ως αφελές κι ευάλωτο αγοράκι. Όχι να δεις αυτό που θες να δεις, αλλά εκείνο που πρέπει, κατάλαβες; Αλλιώς, θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου κουβαλώντας ένα βαρύ φορτίο.
Το Κουρδιστό Πουλί (The Wind-Up Bird Chronicle):
Όμως εσύ δεν ανήκεις σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος ο δικός σου είναι ή πάνω απ’ αυτόν ή κάτω απ΄ αυτόν.
-Ποιο είναι καλύτερο, ρώτησα από απλή περιέργεια, το επάνω ή το κάτω;
-Το θέμα δεν είναι αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Το θέμα είναι να μην αντιστέκεσαι στη ροή. Ανεβαίνεις όταν πρέπει ν’ ανέβεις και κατεβαίνεις όταν πρέπει να κατέβεις. Όταν είναι ν’ ανέβεις, βρες το ψηλότερο σημείο και στρογγυλοκάθισε εκεί. Όταν είναι να πέσεις χαμηλά, βρες το βαθύτερο πηγάδι και κατέβα στον πάτο του. Όταν δεν υπάρχει ροή, μείνε ακίνητος. Εάν αντισταθείς στη ροή, τα πάντα στεγνώνουν.
Ήταν πια περασμένες έντεκα. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τελειώσω αυτή την κουβέντα και να φύγω από κει. Πριν όμως προλάβω να πω οτιδήποτε, μου ζήτησε να την αγκαλιάσω.
«Γιατί;» ρώτησα ξαφνιασμένος.
«Για να μου γεμίσεις τις μπαταρίες», είπε.
«Να σου γεμίσω τις μπαταρίες;»
«Το σώμα μου έχει μείνει από ρεύμα. Έχω να κοιμηθώ δυο ολόκληρες μέρες. Τη στιγμή που με παίρνει ο ύπνος, ξυπνάω και μετά δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ. Δεν μπορώ να σκεφτώ. Όταν είμαι σ’ αυτή τη φάση, κάποιος πρέπει να μου γεμίσει τις μπαταρίες. Αλλιώς δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω. Σου λέω την αλήθεια.
Νορβηγικό Δάσος (Norwegian Wood):
Ποτέ δε μπορώ να πω αυτό που θέλω… Προσπαθώ να πω κάτι, αλλά οι λέξεις που βρίσκω είναι όλες λάθος – λάθος ή και ακριβώς αντίθετες απ’ αυτές που θα ’θελα. Προσπαθώ να διορθώσω τα λόγια μου, αλλά τα κάνω χειρότερα….Λες και είμαι χωρισμένη στα δύο και παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου ή κυνηγητό κι ο μισός εαυτός μου κυνηγάει τον άλλον μισό γύρω απ’ αυτόν τον χοντρό ψηλό στύλο. Ο άλλος μισός μου εαυτός έχει τις σωστές λέξεις. Όμως ο εαυτός μου δεν μπορεί να τον πιάσει…
Εδώ μπορείς να διαβάσεις την κριτική για το βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι «Ο Κάφκα στην Ακτή».
Περισσότερες προτάσεις για βιβλία μπορείτε να βρεις εδώ.
Εάν σας άρεσε αυτό το άρθρο, θα χαρώ πολύ εάν το μοιραστείτε με άλλους που θεωρείτε πως μπορεί να τους ενδιαφέρει ή εάν το μοιραστείτε στον τοίχο σας στο Facebook ή μέσω άλλων social media με μία κοινοποίηση/share.
Επίσης, θα χαρώ πολύ να μου λέτε σχόλια και εντυπώσεις κάθε φορά που διαβάζετε κάτι.
Το επόμενο μήνυμα απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ιδιοκτήτες και διαχειριστές άλλων sites (και όχι σε απλούς χρήστες social media):
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού σε άλλο site/blog (το γνωστό μας copy paste) χωρίς την έγγραφη άδεια του loukini.gr (Λουκία Μητσάκου).
Τα έργα του Χαρούκι Μουρακάμι στα ελληνικά:
Νορβηγικό Δάσος – Εκδόσεις Ψυχογιός
Τις μικρές ώρες – Εκδόσεις Ψυχογιός
1Q84 – Εκδόσεις Ψυχογιός
Ο Κάφκα στην Ακτή – Εκδόσεις Ψυχογιός
Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του Προσκυνήματος του- Εκδόσεις Ψυχογιός
Ο ελέφαντας εξαφανίζεται – Εκδόσεις ΚΟΑΝ
(Πολλά έργα του Χαρούκι Μουρακάμι από τις εκδόσεις Ωκεανίδα παρουσιάζονται ως εξαντλημένα από τον εκδότη. Αν αλλάξει κάτι, θα σας ενημερώσω). Προς το παρόν, μπορείτε να βρείτε τα εξαντλημένα βιβλία μεταχειρισμένα.
Μπορείτε, επίσης, να βρείτε τα βιβλία που σας ενδιαφέρουν στα αγγλικά σε πολλά βιβλιοπωλεία.
Εδώ μπορείτε να βρείτε όλη την εργογραφία του Χαρούκι Μουρακάμι
Το όνομα του Χαρούκι Μουρακάμι συζητιέται κάθε χρόνο για τα Νόμπελ Λογοτεχνίας. Δεν έχει, όμως, βραβευτεί ακόμα.
Αν έχεις διαβάσει μόνο το Νορβηγικό Δάσος, πρέπει να ξέρεις πως δεν είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του μαγικού κόσμου του Χαρούκι Μουρακάμι. Αν σε ενδιαφέρουν οι υπερφυσικοί του κόσμοι με τον μαγικό τους ρεαλισμό, πρέπει να διαβάσεις τον «Κάφκα στην ακτή» και «Το Κουρδιστό Πουλί». Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Για να είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας, δεν αντιλαμβάνομαι τις έννοιες “μαγικός ρεαλισμός” και “μεταμοντερνισμός”. Εγώ απλώς γράφω τις ιστορίες που υπάρχουν βαθιά μέσα μου. Αν θέλετε να τους βάλουμε οπωσδήποτε έναν -ισμό, τότε νομίζω μόνο το “Μουρακαμισμός” ταιριάζει, αφού πρόκειται για κάτι εξ ολοκλήρου δικό μου. Εγώ προσωπικά, πάντως, ονομάζω το στυλ των μυθιστορημάτων μου sushi-noir».
«Όταν γράφω μυθιστορήματα παίρνω βοήθεια από διάφορες πλευρές. Από τη μουσική, από τις γάτες, από τα πηγάδια, το ψυγείο, τη Νέα Σελήνη. Γιατί δεν μπορώ να τα γράψω βασισμένος μόνο στις δικές μου δυνάμεις» , έχει πει ο ίδιος.
