Είσαι ερωτευμένος και έχεις δίπλα σου τον άνθρωπό σου. Μια μέρα ίδια με τις άλλες, χωρίς καμία προειδοποίηση, κοιτάζεις αυτόν που ερωτεύτηκες και βλέπεις έναν ξένο- Μα ποιος είναι αυτός; Και πού πήγε ο δικός μου άνθρωπος; Αυτός που γνώρισα και αγάπησα; Και πώς μπορώ να τον ξαναβρώ; Εσύ τι κάνεις όταν ο άνθρωπος που αγάπησες, αλλάζει;
Ο Ισπανός σκηνοθέτης Nacho Vigalondo είναι γνωστός και για την ταινία του Timecrimes – Los cronocrímenes και το 2005 ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους (με τίτλο 7:35 de la mañana). Στην ταινία μικρού μήκους με όνομα Marisa, ο σκηνοθέτης εστιάζει στο τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, ούτως ώστε να μην αφήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας να αλλάξει. Κάπως έτσι, ο πρωταγωνιστής της ταινίας αρχίζει να ψάχνει τρόπους για να ξανασυναντηθεί με τη γυναίκα που γνώρισε και αγάπησε.
Ο αφηγητής μέσα σε μόλις 3,5 λεπτά διηγείται την ιστορία του και τη σχέση του με μία γυναίκα, τη Μαρίζα, η οποία αλλάζει προσωπικότητες ανάλογα με το πού βρίσκεται. Εφόσον η γυναίκα αυτή αλλάζει ανάλογα με τον τόπο, ο αφηγητής αποφασίζει να ψάξει και να βρει τον σωστό τόπο στον οποίο εκείνη είναι η Μαρίζα που γνώρισε, η Μαρίζα που ερωτεύτηκε. Μόλις εκείνος βρίσκει τον κατάλληλο τόπο, η «πάθησή» της χειροτερεύει και εκείνη αλλάζει προσωπικότητες ακόμα και αν δεν αλλάζει πια ο τόπος που βρίσκεται. Τώρα εκείνος πρέπει να εντοπίσει το κατάλληλο μέρος σε συνδυασμό με την κατάλληλη στιγμή και τις κατάλληλες συνθήκες.
Σε όλους μας έχει συμβεί να παρατηρούμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας να αλλάζει και να προσπαθούμε να αποτρέψουμε αυτή την αλλαγή. Μπορεί, όμως, κανείς να τα καταφέρει; Όλοι έχουμε ψάξει για τη δική μας Μαρίζα. Και εκεί που νομίζεις πως την ξαναβρήκες, κοιτάς λίγο καλύτερα και πάλι δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος. Εκεί που νομίζεις πως βρήκες επιτέλους τις απαντήσεις, ξαφνικά συνειδητοποιείς πως άλλαξαν οι ερωτήσεις. Δεν θέλεις ο Άλλος να αλλάξει, θέλεις να επιμένεις στην εικόνα που σχημάτισες για αυτόν τον άνθρωπο όταν τον πρωτογνώρισες. Μυστήριο ο πλάσμα ο άνθρωπος. Συνεχώς προσπαθεί να αλλάξει τον άνθρωπο που έχει δίπλα του, συνειδητά ή ασυνείδητα, αλλά όταν αυτός ο άνθρωπος αλλάζει από μόνος του, αυτή η αλλαγή τον πανικοβάλλει. Κανείς δεν μπορεί, όμως, να την αποτρέψει γιατί δεν είμαστε ένα πράγμα μόνο, γιατί ο άνθρωπος εξελίσσεται- και καλά κάνει που εξελίσσεται. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν- μόνο τον εαυτό σου και με πολλή προσπάθεια.
Όλοι έχουμε ψάξει για τη δική μας Μαρίζα. Και εκεί που νομίζεις πως την ξαναβρήκες, κοιτάς λίγο καλύτερα και πάλι δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος. Εκεί που νομίζεις πως βρήκες επιτέλους τις απαντήσεις, ξαφνικά συνειδητοποιείς πως άλλαξαν οι ερωτήσεις.
Ας το αφιερώσουμε σε όλες τις Μαρίζες που σταματήσαμε να αναγνωρίζουμε, σε όλους τους ανθρώπους που άλλαξαν από τη στιγμή που τους αγαπήσαμε και στον άνθρωπο που άλλαξε περισσότερο από όλους μέσα από αυτή τη διαδικασία: στον εαυτό μας. Γιατί, τελικά, δεν αλλάζει μόνο η Μαρίζα.
Γιατί, τελικά, δεν αλλάζει μόνο η Μαρίζα.
Μπορείτε να δείτε την ταινία μικρού μήκους Marisa του Nacho Vigalondo και εδώ:
Εάν σας άρεσε αυτό το άρθρο, θα χαρώ πολύ εάν το μοιραστείτε με άλλους που θεωρείτε πως μπορεί να τους ενδιαφέρει ή εάν το μοιραστείτε στον τοίχο σας στο Facebook ή μέσω άλλων social media με μία κοινοποίηση/share.
Επίσης, θα χαρώ πολύ να μου λέτε σχόλια και εντυπώσεις κάθε φορά που διαβάζετε κάτι.
Το επόμενο μήνυμα απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ιδιοκτήτες και διαχειριστές άλλων sites (και όχι σε απλούς χρήστες social media):
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού σε άλλο site/blog (το γνωστό μας copy paste) χωρίς την έγγραφη άδεια του loukini.gr (Λουκία Μητσάκου).
