Μαθαίνουν στις γυναίκες πώς να αποφύγουν τον βιασμό και όχι στους άντρες να μη βιάζουν.
Μαθαίνουν στους νέους ανθρώπους πως πρέπει να λένε «ευχαριστώ» αν έχουν δουλειά χωρίς να πληρώνονται, γιατί άλλοι είναι άνεργοι και όχι στο σύστημα να μην εκμεταλλεύεται.
Μαθαίνουν σε σένα πως είσαι αφελής που πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και όχι στους άλλους πως δεν έχουν το δικαίωμα να σε μαχαιρώνουν πισώπλατα.
Μαθαίνουν στους ανθρώπους πως πρέπει να βρουν το άλλο τους μισό για να ολοκληρωθούν και ποτέ δεν τους λένε πως έχουν γεννηθεί ολοκληρωμένοι.
Μαθαίνουν σε σένα πως πρέπει να ψάξεις τον καλύτερο άνθρωπο για σχέση και όχι πως πρέπει να γίνεις εσύ ο καλύτερος άνθρωπος- με ή χωρίς σχέση.
Μαθαίνουν στον κόσμο πως πρέπει να παρατήσει τα όνειρά του γιατί «υπάρχει κρίση» και όχι πώς να βρει τρόπους για να κάνει τα πράγματα λίγο καλύτερα.
Μαθαίνουν σε σένα πως αυτό που κάνεις καθορίζει αυτό που είσαι και κανείς δε σου λέει πως αυτό που είσαι καθορίζει αυτό που θα κάνεις.
Σου μαθαίνουν, επίσης, πως πρέπει να κάνεις κάτι αξιόλογο για να θεωρηθείς αξιόλογος και κανείς δε σου λέει πως πρέπει πρώτα να γίνεις αξιόλογος για να κάνεις κάτι αντίστοιχο.
Σου μαθαίνουν πως το να μη νιώθεις τίποτα ισοδυναμεί με ενηλικίωση και κανείς δε σου λέει ότι ισοδυναμεί με θάνατο.
Σου μαθαίνουν πως πρέπει να κρατάς πάντα μια πισινή και να μην ενθουσιάζεσαι, μην τυχόν και απογοητευτείς. Και πότε να ενθουσιαστείς, δηλαδή; Όταν θα σου χει περάσει ο ενθουσιασμός; Τους ανθρώπους που δεν απογοητεύονται ποτέ να μην τους εμπιστεύεσαι. Είναι αυτοί που δε γοητεύτηκαν και ποτέ.
Σου μαθαίνουν πως πρέπει να λες ψέματα και να είσαι ουδέτερος στα πάντα, για να έχεις πολλούς φίλους. Κανείς δε σου λέει πως μόνο αν λες αλήθεια θα έχεις τους φίλους που σου αξίζουν και που αξίζουν γενικότερα.
Σου μαθαίνουν να μη θυμώνεις ή, αν θυμώνεις, να μην εκφράζεις το θυμό σου. Εσκεμμένα αποφεύγουν να σου πουν πως η καταπιεσμένη οργή ή θα σε κάνει να σκάσεις ή θα σε αρρωστήσει ή θα σε μετατρέψει σε άνθρωπο ξινό και κακιασμένο. Σε έναν άνθρωπο με «καλούς τρόπους», φυσικά, αλλά σκασμένο.
«Εάν μιλήσεις πάρα πολύ, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να πεθάνει». Αφίσα του 1943. Προτροπή για την μη διάρρευση μυστικών πληροφοριών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σου μαθαίνουν πως τα καλά πράγματα έρχονται σε αυτούς που ξέρουν να περιμένουν. Δε σου λένε πως τα καλά πράγματα δεν έρχονται ποτέ, μα ποτέ, μόνα τους και πως πρέπει να ξεκουνηθείς για να τα κατακτήσεις. Και, όσο περιμένεις στωικά, τόσο γερνάς μέσα σου από την απογοήτευση.
Σου μαθαίνουν πως αν σε αγαπάει ο άλλος, θα σε ψάξει. Και κανείς δε σου λέει πως -κατά πάσα πιθανότητα- σκέφτεται κι εκείνος με τον ίδιο τρόπο. Και πως, έτσι, δε θα βρεθεί κανείς από τους δυο σας.
Σου μαθαίνουν πως, αν προσπαθήσεις να πετάξεις, μπορεί να πέσεις. Ξεχνούν, φυσικά, να αναφέρουν πως υπάρχει και η περίπτωση να απογειωθείς.
Σου μαθαίνουν πως το να προσπαθήσεις να αλλάξεις τον κόσμο είναι ουτοπία και κανείς δε θέλει να παραδεχθεί πως είναι ρεαλισμός και καθήκον.
Και εσύ παθαίνεις ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί- συνηθίζεις.
Και καταλήγεις να κάνεις ψυχοθεραπεία για να διαχειριστείς τις καταστάσεις που προκαλούν εκείνοι που θα έπρεπε να κάνουν ψυχοθεραπεία.
Και η κοινή λογική παύει να είναι και τόσο κοινή.
Εάν σας άρεσε αυτό το άρθρο, θα χαρώ πολύ εάν το μοιραστείτε με άλλους που θεωρείτε πως μπορεί να τους ενδιαφέρει ή εάν το μοιραστείτε στον τοίχο σας στο Facebook ή μέσω άλλων social media με μία κοινοποίηση/share.
Επίσης, θα χαρώ πολύ να μου λέτε σχόλια και εντυπώσεις κάθε φορά που διαβάζετε κάτι.
Το επόμενο μήνυμα απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ιδιοκτήτες και διαχειριστές άλλων sites (και όχι σε απλούς χρήστες social media):
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού σε άλλο site/blog (το γνωστό μας copy paste) χωρίς την έγγραφη άδεια του loukini.gr (Λουκία Μητσάκου).
